Την Παρασκευή, στις 20 Μαρτίου 2015, παρακολουθήσαμε την έκλειψη του ήλιου. Οι ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν, όταν η Σελήνη περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου και τον καλύπτει είτε μερικώς είτε ολικώς. Ολική έκλειψη συμβαίνει, όταν η Σελήνη περνάει ανάμεσα στη Γη και στον ΄Ηλιο, ενώ τα τρία ουράνια σώματα ευθυγραμμίζονται απολύτως.
Όλες οι εκλείψεις συμβαίνουν λόγω μιας ουράνιας σύμπτωσης, που αφορά το πώς φαίνονται ο Ήλιος και η Σελήνη από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Η διάμετρος του Ήλιου (1.392.000 χμ.) είναι 400 περίπου φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Σελήνης (3.476 χμ.), αλλά από τη Γη τα δύο αυτά σώματα έχουν το ίδιο σχεδόν φαινομενικό μέγεθος, επειδή ο Ήλιος είναι 400 περίπου φορές πιο μακριά μας απ’ ό,τι η Σελήνη.
Ωστόσο, στην ολική έκλειψη Ηλίου της προηγούμενης Παρασκευής το φεγγάρι ήταν «υπερσελήνη», που σημαίνει ότι βρισκόταν στο πλησιέστερο σημείο στον πλανήτη μας (περίγειο).
Η έκλειψη φάνηκε ως ολική μόνο στον έρημο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, ανάμεσα στη Νορβηγία και στην Ισλανδία. Οι περίπου 50.000 κάτοικοι των απομονωμένων νήσων Φερόες, όπως και οι 3.000 των νορβηγικών νήσων Σβάλμπαρντ, είχαν αυτή την τύχη.
Στην Ελλάδα στη μερική φάση καλύφθηκε μέχρι και το 40% περίπου του ηλιακού δίσκου.
Η ηλιακή έκλειψη ήταν ορατή στην Αθήνα στις 10:40΄το πρωί, έφτασε στη μέγιστη φάση της στις 11:44΄ και ολοκληρώθηκε στις 12:50΄.
Η παρατήρηση μιας ολικής ηλιακής έκλειψης σε μία περιοχή είναι αρκετά σπάνια και συμβαίνει κατά μέσο όρο κάθε 360 χρόνια.
Η επόμενη έκλειψη Ηλίου, που θα είναι ορατή από την Ελλάδα, θα γίνει στις 21 Ιουνίου 2020!
