Η κ. Άλκη Ζέη στο σχολείο μας.

Μια μοναδική εμπειρία έζησαν τα παιδιά της ΣΤ' τάξης του σχολείου μας την Παρασκευή, στις 12 Δεκεμβρίου, καθώς είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν από κοντά και να συνομιλήσουν με ένα ζωντανό θρύλο της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας, την πολυβραβευμένη κ. Άλκη Ζέη.

   
Σε ένα κλίμα ενθουσιασμού και πυρετωδών προετοιμασιών τα παιδιά διάβασαν βιβλία της και εργάστηκαν πάνω στη "Μωβ ομπρέλα", την εικονογράφησαν, έγραψαν κρίσεις και σχόλια, ζωγράφισαν και παρουσίασαν τους χαρακτήρες.


Οι εξαιρετικές μαμάδες της ΣΤ΄ ετοίμασαν έναν καταπληκτικό χριστουγεννιάτικο μπουφέ, για να τιμήσουν τη μεγάλη συγγραφέα που πρώτη φορά επισκέπτεται την πόλη μας.
                                  

Τα παιδιά μίλησαν με την κ. Ζέη και της υπέβαλαν πλήθος ερωτήσεων. Στο τέλος, η κ.Ζέη με μεγάλη υπομονή υπέγραψε τα βιβλία των παιδιών και φωτογραφήθηκε μαζί τους.
                             

 Συνέντευξη με την Άλκη Ζέη

Από πού εμπνέεστε τις ιστορίες σας;

Οι ιστορίες μου προέρχονται από τις αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο και γενικότερα από τη ζωή.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Παίζαμε πολύ με την αδερφή μου, κάναμε σκανταλιές κρυφά, γιατί είχαμε πατέρα αυστηρό, που όλο φοβόταν μήπως πάθουμε κάτι. Είχα έναν εξαιρετικό παππού που όλη μέρα διάβαζε και μας έλεγε ιστορίες από τους αρχαίους Έλληνες. Μικρή νόμιζα πως, για να περπατήσεις πρέπει να διαβάζεις, γιατί έβλεπα τον παππού μου, ο οποίος θεωρούσε χαμένο χρόνο να κάνει βόλτες στην παραλία μόνο για άσκηση, χωρίς να κάνει δηλαδή τίποτε άλλο, γι’ αυτό έπαιρνε μαζί του ένα βιβλίο και διάβαζε περπατώντας. 

Ποια ήταν τα αγαπημένα σας παιδικά βιβλία, όταν ήσαστε μικρή;

Τότε δεν υπήρχαν και πολλά βιβλία, όπως σήμερα. Διάβαζα πολύ τα έργα της Πηνελόπης Δέλτα.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας μάθημα στο σχολείο;

Το αγαπημένο μου μάθημα, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, ήταν τα Αρχαία Ελληνικά. Τα είχα αγαπήσει από τον παππού μου, αλλά είχαμε και έναν εκπληκτικό καθηγητή.  Δίδασκε με τέτοιο τρόπο τα Αρχαία Ελληνικά, που μας έκανε να αγαπήσουμε και το συντακτικό ακόμα.

Πού γράφετε;

Γράφω όπου να ‘ναι. Επειδή άλλαξα πολλές πόλεις και είχα πάντα μικρά σπίτια,  είχα και τα παιδιά μου, οπότε έπρεπε να μαγειρεύω ταυτόχρονα. Γι’ αυτό έγραφα συνήθως στην κουζίνα.

Διαβάζουν τα παιδιά σήμερα;

Η πείρα μου μου έχει δείξει ότι διαβάζουν κυρίως τα παιδιά εκείνα που έχουν έναν δάσκαλο που αγαπάει τα βιβλία και τους μεταδίδει την αγάπη του για αυτά. Ο δάσκαλος που ξεκλέβει ώρες από τα μαθήματα, που καλεί τον συγγραφέα, που προτείνει στα παιδιά να διαβάσουν ένα βιβλίο, κάνει τα παιδιά να εξοικειωθούν με το βιβλίο. Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά σχολεία και αρκετοί δάσκαλοι που κάνουν τον κόπο να πείσουν τα παιδιά να διαβάζουν βιβλία. 

Έχετε ζήσει πολέμους. Πότε πιστεύετε πως ήταν καλύτερα, τότε με τον πόλεμο του '40 ή σήμερα με τον οικονομικό πόλεμο που γίνεται στην πατρίδα μας;

Οπωσδήποτε τώρα τα πράγματα είναι άσχημα, αλλά δε συγκρίνονται με τον πόλεμο και την Κατοχή του '40. Τώρα μπορεί να υπάρχει οικονομική κρίση, αλλά ανθρώπους πεσμένους κάτω από την πείνα δεν βλέπεις, παιδιά πεθαμένα δεν βλέπεις, ούτε περπατάς στο δρόμο και μπορεί ένας Γερμανός να σου ρίξει μία και να βρεθείς κάτω…

Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής σας;

Ήταν  ο Δεκέμβρης του ’44, τότε που άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος, ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκα τόσο πολύ.

Πιστεύετε πως ένας συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;

Ένας συγγραφέας, όπως ένας μουσικός, ένας ζωγράφος, έχει το ταλέντο.  Έχει μια έφεση. Πρέπει, όμως, να καλλιεργήσει το ταλέντο αυτό.  Άρα, ναι μεν γεννιέται, αλλά και εξελίσσεται.

Η Διδώ Σωτηρίου ήταν θεία σας, τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σας, ώστε να γίνετε συγγραφέας;

Η Διδώ είχε παντρευτεί ένα θείο μου. Τότε ήταν δημοσιογράφος. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο.  Μου έμαθε τι θα πει και τι είναι ο συγγραφέας.  Μου έδωσε να καταλάβω όλη τη σημασία της λέξης.

Ποιο από τα βιβλία σας θεωρείτε ότι είναι αυτοβιογραφικά ;

Το πρώτο μου βιβλίο το "Καπλάνι της βιτρίνας", αλλά και το τελευταίο, το "Με μολύβι φάμπερ νούμερο 2". Όμως σε όλα μου τα βιβλία υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία.  Ακόμα και σε αυτά που εκτυλίσσονται στη σημερινή εποχή, κατά κάποιο τρόπο μπλέκομαι και υπάρχω εκεί μέσα.

Έχετε γράψει κάποιο βιβλίο με κάποιον άλλο συγγραφέα; 

Η Ζωρζ Σαρή μου είχε ζητήσει να γράψουμε μαζί ένα βιβλίο. Ήμαστε φίλες από παιδιά και πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Εγώ όμως δεν μπορώ να γράφω μαζί με άλλον. Αυτή έγραψε τελικά το "Ε.Π." κι εγώ της έγραψα τον πρόλογο.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία για παιδιά;  

«Όταν ξεκίνησα να γράφω δεν ήξερα ότι γράφω βιβλία για παιδιά. Ήθελα απλά να γράψω για τα παιδικά μου χρόνια. Ακόμα και ο εκδότης, όταν πήρε στα χέρια του το «Καπλάνι της Βιτρίνας», δεν ήξερε αν απευθύνεται στα παιδιά ή στους νέους.

Πόσο καιρό κάνετε να γράψετε ένα βιβλίο;

Για να γράψω ένα βιβλίο μπορεί να χρειαστεί και παραπάνω από 2 χρόνια. Πρώτα σκέφτομαι πολύ καλά τον τίτλο του έργου, τους ήρωες, την πλοκή του. Έπειτα αρχίζω να το γράφω.

Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος συγγραφέας;
Χρειάζεται να κάνει τρία πράγματα: 1) να διαβάζει βιβλία, 2) να διαβάζει βιβλία και 3) να διαβάζει βιβλία!

Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω τι θα ήταν αυτό που θα αλλάζατε από τις επιλογές σας;
Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου. Κι αν την ξαναζούσα, θα έκανα ακριβώς τα ίδια.